O gün Boğaz tabyaları arasında en
çok iş gören ve en çok hasara uğrayan Rumeli Mecidiyesi Bataryası oldu. Sabahtan
beri muharebenin en şiddetli anlarında dahi iki sahil arasında gidip gelmekten
çekinmemiş olan Müstahkem Mevki Komutanı Cevat Paşa, tabyanın feci durumunu haber
aldığı zaman yine motora atlayıp Çimenlik İskelesi’nden karşı sahile hareket
etti. Cephaneliği berhava olan tabyanın durumu hazindi. İstihkam yıkıntıları
arasında dolaşmakta olduğu sırada bir ağacın altına uzanmış olan bir askerin hali
dikkatini çekti ve yanına gidip
- “ Ne var evlat ?” diye sordu.
Nefer hemen yerinden fırlayıp esas duruş
vaziyeti aldı. Çünkü sesi tanımıştı. Ama gözleri başka tarafa bakıyordu.
- “ Gözlerine bir şey mi oldu oğlum?”
O zaman nefer tok sesiyle “ Üzülmeyin
efendim” diye cevap verdi. “ benim gözlerim göreceğini gördü” ( Evet düşman
gemilerine tam isabet kaydedilmiş ve “Ocean” destroyeri hareket edemez hale
getirilmişti.)
Cevat Paşa sessiz sessiz ağlıyordu. |
